Bahasa Melayu Tinggi - Untuk mengkaji dan memberi pengetahuan tentang Bahasa Melayu Baku dari sudut sejarah dan aspek pembakuannya.

1.0 Pendahuluan

1.1 Pengenalan


Mungkin ada di antara kita yang tidak pernah mendengar perkataan baku atau mungkin juga langsung tidak memahami maksud bahasa baku. Malah dalam situasi sebegini ada yang terkeliru dengan istilah bahasa baku dan bahasa standard. Sebenarnya kedua-dua istilah baku dan standard itu merujuk kepada perkara yang sama. Kalau ada orang menyatakan dia menggunakan bahasa standard maka secara tidak langsung dia telah menggunakan bahasa baku, begitu juga hal sebaliknya.

Merujuk kepada perkataan baku, ianya berasal daripada perkataan Jawa yang kemudiannya dipinjam oleh bahasa Melayu. Perkataan baku membawa maksud “ yang ( sudah ) diterima umum sebagai betul, sah dan dapat dijadikan asas perbandingan “ ( kamus Dewan , 1989 : 84 ). Oleh yang demikian bahasa baku itu merupakan suatu bahasa yang dapat diterima oleh masyarakat sebagai bahasa yang betul dan sah.

Jadi menegakkan bahasa baku adalah suatu perkara yang dilakukan dalam menentukan satu model bagi masyarakat penggunaa supaya dapat menyampaikan komunikasi dengan menggunakan bahasa yang dianggap baik, betul dan berkesan. Ini adalah kerana Bahasa Melayu Baku ialah Bahasa Melayu yang sempurna dari segi penggunaan aspek-aspek bahasanya, iaitu betul ejaannya, betul tatabahasanya, betul istilah, betul penggunaan katanya, betul laras bahasanya dan betul sebutannya.
1
1.2 Ojektif Kajian

Kertas kerja ini bertujuan untuk mengkaji dan memberi pengetahuan tentang Bahasa Melayu Baku dari sudut sejarah dan aspek pembakuannya.


1.3 Kaedah Kajian

Untuk menyiapkan kertas kerja ini saya telah membuat rujukan dengan menggunakan kaedah kepustakaan. Beberapa buah buku, jurnal dan artikel telah saya guna sebagai bahan rujukan dan panduan. Segala maklumat yang diperolehi daripada pelbagai sumber telah dianalisis dan disusun mengikut keperluan sub-topik kertas kerja ini.


1.4 Batasan Kajian

Kertas kerja ini dibataskan kepada kajian tentang Bahasa Melayu Baku dari sudut sejarah dan aspek pembakuannya.

1.5 Definisi Konsep

Mengikut Kamus Dewan ( 1989 : 78 ), bahasa membawa maksud sistem lambang lambang bunyi suara yang dipakai sebagai alat perhubungan dalam lingkungan satu kelompok manusia di antara seorang individu dengan individu yang lain.
2
Perkataan Melayu pula diertikan sebagai nama suatu bangsa dan bahasa ( terutama di Semenanjung Malaysia ) merujuk Kamus Dewan ( 1989 : 78 ).

Manakala kata baku pula bermaksud “ yang pokok “, yang dasar, yang benar atau yang diterima umum sebagai bentuk yang sah dan betul dan dijadikan asas perbandingan ( berkenaan tatabahasa, sebutan, ejaan, perkamusan dan peristilahan ).

Kesimpulannya Bahasa Melayu Baku dapat ditakrifkan sebagai bahasa Melayu yang sering digunakan di dalam situasi formal seperti berikut :

i. Pengajaran dan pembelajaran formal dikalangan pensyarah, guru pelajar di institusi.
ii. Pengucapan di khalayak ramai seperti melalui pidato, ceramah, syarahan, perbahasan, forum, pengumuman dan kuliah.

iii. Komunikasi dan perbincangan rasmi di dalam sector awam seperti semasa mesyuarat rasmi, temu duga, wawancara dan ucapan-ucapan rasmi.

iv. Segala siaran melalui media cetak dan elektronik seperti majalah,suratkhabar, risalah, radio, televisyen, filem dan sebagainya.



3

2.0 SEJARAH PEMBAKUAN BAHASA MELAYU

2.1 Usaha DBP Memertabatkan Bahasa Melayu Baku Sebagai Alat Perhubungan Dalam Kebudayaan Malaysia.

Pada tahun 1987 hingga 1990 kerajaan telah mewujudkan intergrasi nasional menerusi bahasa iaitu dengan menyerapkan kata-kata sukuan di Sabah dan Sarawak serta istilah budaya-budaya setempat ke dalam perbendaharaan kata Bahasa Melayu Baku.

Ini jelas terbukti apabila terbitnya Kamus Bahasa Iban – Bahasa Malaysia pada tahun 1989. Selain itu bagi memantapkan intergrasi nasional, DBP juga telah menerbitkan Glosari Bahasa Melayu Sarawak, Kata Bahasa Melanau dan Kata Bahasa Sukuan sebagai Perbendaharaan Kata Bahasa Malaysia pada tahun 1987. Selain itu satu program khas iaitu “ Program Gerakan Cintailah Bahasa Kita “ telah dilancarkan pada 11 Disember 1987 antara lain bertujuan untuk memberi kesedaran dan mewujudkan budaya berbahasa kebangsaan di komuniti masyarakat pengguna bahasa Melayu di Malaysia.

Kempen ini telah mendatangkan kesan positif kepada golongan masyarakat yang menggunakan bahasa Melayu di Negara kita. Menyedari keperluan bahasa Kebangsaan adalah sebagai agen perpaduan nasional, maka kempen ini dipergiatkan lagi dengan menjurus kea rah penggunaan bahasa melayu dan membentuk pemikiran masyarakat Malaysia.



4
2.2 Usaha DBP Membakukan Ejaan, Sebutan, Serta Menggubal Istilah-istilah Bahasa
Melayu Baku.

Sebenarnya 40 tahun yang lampau perancangan bahasa di Malaysia telah dilakukan secara rasmi oleh DBP dan pihak-pihak lain. Di dalam tempoh masa ini, sebenarnya perkembangan bahasa telah melalui dua tahap pelaksaannya.

Tahap pertama adalah tahap meningkatkan stataus bahasa itu sendiri iaitu melalui usaha, kempen dan penggalakkan untuk memperkenalkan Bahasa Melayu sebagai bahasa rasmi dan seterusnya sebagai bahasa kebangsaan iaitu pada tahun 1956 hingga 1967. Tahap kedua pula ialah tahap pembinaan korpus bahasa iaitu melalui pembakuan dari sudut ejaan, istilah, tatabahasa dan kosa kata. Tempoh ini berlaku sehinggalah akhir Rancangan Malaysia Kelima ( 1956- 1990 ).

Manakala pada awal Rancangan Malaysia Keenam iaitu pada tahun 1991, perancangan bahasa dan sastera Melayu telah melalui tahap ketiga, iaitu pemantapan di dalam pembentukan laras-laras bahasa ilmu tinggi, perluasan dan pengembangan secara lebih menyeluruh hingga ke hari ini.

Berikutan itu, ianya menampakkan kesan yang ketara bahawa segala perancangan bahasa oleh DBP dapat dimantapkan serta diperluaskan penggunaannya hingga menjadi bahasa rasmi di dalam pentadbiran Negara, sebagai bahasa pengantar di semua peringkat pendidikan formal, bahasa budaya dan ilmu tinggi termasuklah bidang sains dan teknologi serta sebagai alat komunikasi umum di kalangan masyarakat berbilang kaum.
5

Bagi memperkaya dan melengkapkan Bahasa Melayu Baku, maka diwujudkan Pusat Peristilahan Kebangsaan dan DBP dipertanggungjawabkan untuk membina dan mengembangkan peristilahan.


2.3 Usaha DBP sebagai Organisasi Kerajaan Dalam Penerbitan Dan Percetakan Buku-
buku, Risalah Serta Bentuk-bentuk Persuratan Bahasa Melayu Baku.

Seperti mana yang kita sedia maklum, matlamat bidang penerbitan ialah sebagai agen penyebaran ilmu. Berikutan itu, dasar penerbitan DBP adalah bertujuan untuk menerbitkan sebanyak mungkin buku-buku, bahan-bahan bacaan dalam Bahasa Melayu Baku.
Ini bertujuan sebagai agen menyebarkan ilmu pengetahuan dalam segala bidang untuk kegunaan semua peringkat pendidikan sama ada secara formal atau tidak di samping sebagai kegunaan umum. Jika diperincikan, jenis penerbitan DBP dapat dikatogerikan seperti berikut :


2.3.1 Karya bahasa bagi mengembangkan pengetahuan masyarakat tentang Bahasa Melayu
2.3.2 Karya kesusasteraan bagi mengembangkan pengetahuan masyarakat tentang kesusasteraan kebangsaan
2.3.3 Karya umum bagi memperluaskan pengetahuan dalam pelbagai bidang di kalangan masyarakat
2.3.4 Karya peringkat bacaan kanak-kanak bagi menyemaikan minat membaca di kalangan lepasan sekolah dan masyarakat umum.
6
Tidak kurangnya juga pernana DBP sebagai pusat perkembangan sastera Melayu Moden. Selain memberi bantuan, kemudahan, khidmat nasihat kepada badan-badan sastera rakyat seperti Persatuan Penulis Nasional ( PENA ) dan Gabungan Penulis Nasional ( GAPENA ), DBP juga memain peranan dalam penerbitan beberapa majalah untuk memberi ruang kepada penulis-penulis tempatan bagi menghasilkan sestera karya kreatif.

Di samping itu DBP juga berperanan sebagai jabatan kerajaan yang bertanggungjawab mengelolakan Hadiah Sastera dan Rancangan Hadiah Sastera Malaysia yang juga selaku urusetia panel Anugerah Sastera Negara. Di dalam usaha meninggikan taraf bahasa dan sastera Melayu, DBP juga menitikberat bidang penyelidikan sastera melalui penerbitan hasil-hasil penyelidikan tentang sastera Melayu tradisional, moden, bahasa dan sastera agar terus berkembnag di Malaysia.


2.4 Usaha DBP Dalam Memajukan Bakat Kesusasteraan Bahasa Melayu Baku

Menerusi pembinaan dan pengembangan bahasa dan sastera, DBP telah menyakinkan rakyat dengan mengadakan kempen dan peraduan mengarang novel. Sebenarnya DBP dipertanggungjawab sebagai badan pembinaan dan pengembangan bahasa serta kesusasteraan Melayu. Menerusi Perancangan Sastera Kebangsaan DBP telah merancang yang tersusun rapid an tujuannya jelas seperti berikut:

2.4.1 Memantapkan lagi kesusasteraan Melayu sebagai teras kesusasteraa nasional
2.4.2 Mempromosi dan memelihara warisan sastera kebangsaan
7
2.4.3 Menjadikan kesusasteraan Melayu sebagai kesusasteraan yang dapat diguna pakai dan diterima oleh masyarakat berbilang kaum di Malaysia
2.4.4 Meningkat serta membina mutu dan gaya penulisan kreatif pengarang Malaysia
2.4.5 Meningkat usaha dalam memperkenalkan kesusasteraan Melayu di peringkat serantau dan antarabangsa


2.5 Usaha DBP dalam Memajukan dan Memperkayakan Bahasa Melayu Baku

Sebenarnya kedudukan Bahasa Melayu Baku adalah terjamin dan terpelihara. Ini jelas, kepentingan Bahasa Melayu sebagai bahasa kebangsaan dan bahasa rasmi Negara Malaysia telah termaktub dalam Perlembagaan Persekutuan Perkara 152 selain daripada Akta Bahasa Kebangsaan dan Akta pendidikan. Dalam hal ini Dewan Bahasa dan Pustaka telah dipertanggungjawab untuk memaju dan memperkayakan Bahasa Melayu kita.

Progaram Bulan Bahasa, gerakan dan kempen-kempen bahasa kebangsaan yang dijalankan oleh Dewan Bahasa dan Pustaka adalah bertujuan untuk memperteguhkan kedudukan Bahasa Melayu sebagai bahasa kebangsaan dan seterusnya menjadi dasar bahasa rasmi di Malaysia. Perancangan ini bertujuan untuk memacu dan memperkembangkan Bahasa Melayu Baku supaya mencapai status berikut :

2.5.1 Segala urusan pentadbiran Negara menggunakan Bahasa rasmi dengan cekap dan berkesan
8
2.5.2 Bahasa pengucapan kesusasteran, kebudayaan dan kesenian yang indah
2.5.3 Bahasa ilmu pengetahuan tinggi dan budaya tinggi yang canggih menjadi asas pembentukan negara bangsa yang berteknologi
2.5.4 Bahasa pengantar pendidikan bagi semua subjek di semua peringkat persekolahan dan semua bidang ilmu di semua peringkat tinggi.
2.5.5 Bahasa kebangsaan digunakan dengan cekap dan bangga dalam semua aktiviti serta kehidupan seharian dan komunikasi umum di kalangan semua lapisan masyarakat warga Malaysia yang menjadi lambang identiti Malaysia

Dewan Bahasa dan Pustaka telah melaksanakan tanggaungjawabnya dalam usaha untuk memantapkan Bahasa Melayu Baku dengan menyelaras dan menyeragamkan aspek-aspek utama bahasa terutamanya dari sudut sistem tatabahasa iaitu sistem morfologi dan sintaksis, sebutan, ejaan, perbendaharaan kata umum, istilah ilmu pengetahuan tinggi, laras bahasa, gaya bahasa serta aturan penggunaan bahasa yang sopan.


3.0 ASPEK PEMBAKUAN BAHASA MELAYU BAKU

Pembakuan bahasa meliputi seluruh sistem bahasa dan tidak terhad pada aspek tertentu Seperti sebutan semata-mata sebagaimana yang difahami oleh sesetengah orang. Aspek - aspek yang perlu dibakukan ialah sistem ejaan, peristilahan, kosa kata, tatabahasa, sebutan , dan laras bahasa . ( Awang Sariyan, 1996 : 10 ).


9
Proses-proses pembakuan Bahasa Melayu ini banyak dilakukan oleh Dewan Bahasa dan Pustaka dengan kerjasama ahli bahasa dan pakar dalam bidang-bidang tertentu seperti ekonomi, kejuruteraan dan sebagainya. Beriktut akan dibincangkan satu persatu aspek-aspek yang terlibat dalam pembakuan Bahasa Melayu ini. Ia meliputi aspek tatabahasa ,ejaan, peristilahan dan sebutan.


3.1 Tatabahasa

Tatabahasa merupakan salah satu aspek bahasa yang mesti diajar dan dikuasai secara formal melalui sistem pendidikan seperti juga kemahiran bahasa yang lain. Abdullah Hassan ( 1993 : 1 ) mendefinisikan tatabahasa sebagai satu kumpulan petua bagi membentuk perkataan, frasa, klausa dan ayat. Manakala Arbak Othman ( 1981 : 1 ) pula menyatakan cirri-ciri bahasa Melayu yang teratur dan kemas dipanggil oleh ahli-ahli bahasa sebagai sistem yang berperaturan. Peraturan-peraturan sistem pengucapan itulah kita fahamkan sebagai tatabahasa.

Pembakuan tatabahasa bahasa Melayu telah dilakukan oleh para sarjana menerusi penulisan buku-buku tatabahasa dengan mengemukakan dan menghuraikan peraturan-peraturan bahasa Melayu. Pada tahun 1914 R.O. Winstedt telah menghasilkan sebuah buku tatabahasa yang paling berpengaruh sebelum kemerdekaan, iaitu Pelita Bahasa Melayu telah ditulis oleh Zainal Abidin bin Ahmad atau nama gelarannya Za’ba.Tatabahasa yang ditulis oleh beliau ini telah digunakan secara meluas, malah terus menjadi rujukan hingga ke hari ini.

10
Kini penulisan tatabahasa bahasa Melayu semakin banyak dilakukan. Antaranya ialah Petunjuk KBSM ( Asraf Hj Wahab ), Nahu Mutakhir ( Asmah Hj.Omar ), Tatabahasa Bahasa Malaysia ( Arbak Othman ), dan Tatabahasa Dewan ( Nik Safiah Karim et al ).

Dalam sebegitu banyak penulisan buku tatabahasa, buku Tatabahasa Dewan ( Jilid 1 : Ayat ) yang diterbitkan pada 1991 dan Tatabahasa Dewan ( Jilid 2 : Perkataan) Yang diterbitkan pada 1992 yang ditulis oleh Nik Safiah Karim ( UM ), Farid M. Onn ( UKM ), Hashim Musa ( UM ), dan Abdul Hamid Mahmood ( UPM ) telah dipilih sebagai rujukan umum kepada masyarakat bahasa Melayu.

Kini, kedua-dua buku tersebut telah dicetak semula dan digabungkan menjadi Tatabahasa Dewan. Buku tatabahasa ini juga telah menjadi rujukan guru-guru dan murid-murid di sekolah. Ia bertujuan untuk memastikan semua murid dapat menguasai bahasa Melayu baku dalam jangka waktu tertentu. Oleh itu, tatabahasa bahasa Melayu dapat dikuasai oleh penutur natif ( orang Melayu ) dan juga bangsa lain ( misalnya Cina,India, Inggeris dll. ).

Pembakuan tatabahasa sebenarnya merujuk kepada proses menyeragamkan peraturan-peraturan berbahasa Melayu agar bahasa Melayu yang digunakan sama ada dalam tulisan atau pertuturan tidak bercanggah di antara satu penutur dengan penutur yang lain. Sebagai contoh, perhatiakan ayat berikut :

( a ) Emak pasar pergi.
( b ) Semalam saya computer main.
11
Dalam ayat di atas perkataan yang digunakan adalah perkataan Melayu. Namun, dari aspek tatabahasa agak janggal. Orang Melayu pun boleh faham maksud yang hendak disampaikan dalam ayat ( a ) dan ayat ( b ). Malah orang India dan Cina juga boleh menangkap maksudnya. Walaupun ayat tersebut jelas dapat difahami tetapi dari segi tatabahasanya salah. Ayat tersebut sepatutnya seperti berikut :

( a ) Emak pergi ke pasar.
( b ) Semalam saya bermain computer.

Selain pembentuk ayat, aspek pembentukan kata juga penting. Pembentukan aspek kata ini meliputi pengimbuhan, pemajmukan dan penggandaan.


3.2 Ejaan

Bahasa Melayu sudah mempunyai sistem ejaan sejak abad ke-12, iaitu sistem ejaan Jawi. Sistem ejaan ini diperkenalkan seiring dengan kedatangan Islam. Semua kitab dan hikayat pada itu ditulis dalam tulisan jawi.

Jika diteliti, sebenarnya bahasa Melayu mempunyai pelbagai sistem ejaan.Sistem pertama ialah Sistem Ejaan Wilkinson pada tahun 1904. Kemudian Sistem Ejaan Za’ba yang juga dikenali sebagai Ejaan Sekolah telah digunakan di sekolah, diikuti Ejaan Fajar Asia, Ejaan Bersama Malaysia-Indonesia dan Ejaan Bebas ( Asmah Hj. Omar, 1992 : 237 ).

12
Pada tahun 1972, sistem ejaan Za’ba yang telah digunakan bertahun-tahun di sekolah telah disemak semula dan diperkemas menjadi Sistem Ejaan Baru. Berdasarkan pernyataan di atas ternyata bahasa Melayu mempunyai banyak sistem ejaan. Sistem ejaan yang banyak ini sudah tentu akan menimbulkan pelbagai masalah. Oleh yang demikian pembakuan ejaan amat penting agar para pengguna bahasa tidak keliru.Kekeliruan ini pernah berlaku pada ketika dahulu akibat penggunaan dua sistem ejaan pada masa yang sama, iaitu Sistem Ejaan Kongres dan Sistem Ejaan Za’ba.

Timbul situasi pihak yang menyokong kongres telah menggunakan sistem ejaan kongres, manakala pihak yang lain akan menggunakan sistem ejaan Za’ba atau ejaan sekolah. Kedua-dua sistem ini agak berbeza, misalnya Sistem Ejaan Kongres menulis diftong sebagai < aw > dan < oy > sedangkan sistem Ejaan Za’ba menggunakan lambing < au > dan < oi >. Kekeliruan-kekeliruan sebegini perlu dielak dan caranya ialah mengadakan sistem yang seragam yang boleh diterima semua. Oleh itu,pembakuan amat perlu.

Dewasa ini pun masih terdapat penggunaan ejaan yang salah. Sebagai contoh, ejaan di papan tanda, sama ada papan tanda di kedai-kedai atau iklan, ternyata masih banyak kesilapan. Cuba anda renungkan sebentar, imbas semula beberapa papan tanda yang mungkin pernah kita jumpa. Sebagai contoh ;

Contoh ejaan;
Ejaan salah Ejaan betul
didaerah di daerah
kampong kampung
13
Sistem ejaan baru masih digunakan sehingga ke hari ini tanpa ada pengguna atau kewujudan sistem ejaan yang lain.

3.3 Sebutan

Pembakuan bahasa juga meliputi aspek sebutan. Aspek sebutan ini telah dilancarkan secara rasmi oleh Ketua Pengarah Dewan Bahasa dan Pustaka pada tahun 1988. Sebutan baku ini boleh didengar di TV3.

Sebutan baku dalam bahasa Melayu adalah berdasarkan kepada ejaan. Maksudnya setiap huruf akan dibunyikan, iaitu satu huruf bunyi. Hal ini pernah dinyatakan oleh Hassan Ahmad ( 1989 ). Menurut beliau :

“ sebutan bahasa yang diucapkan menurut ejaan baku bahasa kebangsaan ( atau bahasa Malaysia ), atau menurut nilai bunyi huruf dalam bahasa kita, bukan menurut sebutan loghat atau menurut nilai bunyi huruf bahasa asing ( seperti bahasa inggeris ) “

Jelas di sini bahawa sebutan baku hendaklah berdasarkan ejaan baku bukan sebutan dalam bahasa daerah.
Lihat contoh berikut :
Bahasa Standard Dialek Kedah Dialek Johor
/ besar / [ bəsar ] [ bəsa? ] [ bəsa ]
/ saya / [ saja ] [ saja ] [ sajə ]

14
Contoh di atas jelas menunjukkan perbezaan sebutan di antar sebutan baku dengan sebutan dialek. Misalnya perkataan / besar / disebut sebagai [ bəsa? ] dalam dialek Kedah dengan menggantikan / r / di akhir perkataan dengan hentian glottis / ? /, manakala dalam dialek Johor bunyi / r / di akhir perkataan digugurkan.

Perbezaan ini akan menimbulkan kesukaran kepada penutur dan pendengar yang berlainan dialek bertemu. Mengikut peraturan sebutan bahasa Melayu baku, huruf / a / di akhir perkataan hendaklah disebut sebagai [ a ] dan huruf / r / di akhir perkataan juga hendaklah disebut sebagai [ r ]. Berdasarkan peraturan tersebut tidak ada bunyi yang disenyapkan.


3.4 Peristilahan

Pembentukan istilah yang baku telah dilakukan oleh Dewan Bahasa dan Pustaka (DBP) sejak 1956 dan proses ini berterusan hingga kini. Tujuan pembentukan istilah ialah untuk membolehkan bahasa Melayu berkembang pesat seiring dengan pemodenan Negara. Mungkin ada di kalangan anda yang sangsi, misalnya mengapa kita perlu membentuk istilah, tidak cukupkah perkataan yang ada. Sebenarnya apabila kita merujuk kepada istilah, ia bermaksud perkataan yang khusus tentang sesuatu bidang. Misalnya perkataan morfologi, ia merupakan istilah bahasa kerana ia merujuk kepada proses-proses pembentukan kata. Manakala perkataan-perkataan seperti makan dan baju pula adalah perkataan umum.


15
Oleh yang demikian Dewan Bahasa dan Pustaka telah melakukan pelbagai cara untuk menambahkan peristilahan dalam bahasa Melayu. Pertama, dengan menterjemahkan istilah asing, misalnya bahasa Inggeris kepada bahasa Melayu.

Lihat contoh berikut :

Bahasa Inggeris Bahasa Melayu
Up date kemaskini
indicator lamp lampu penunjuk
radius jejari

Cara kedua pula ialah melalui proses bahasa pinjaman. Proses sebegini kita meminjam istilah bahasa asing untuk kita pinjam dan gunakan ke dalam bahasa Melayu dengan mengubah suai bahagian bunyi dan ejaan. Maksud mengubah suai bahagian bunyi ialah perkataan bahasa Inggeris apabila dipinjam oleh bahasa Melayu tidak mengalami sebarang perubahan dari segi ejaan. Namun begitu, bunyinya perlu diubah seperti sebutan bahasa Melayu baku.

Lihat contoh berikut :
Bahasa Inggeris Bahasa Melayu
Standard standard
import import
radio radio

16
Contoh di atas telah memperlihatkan bahawa pinjaman ini tidak melibatkan perubahan aspek ejaan. Ejaan bahasa Inggerisnya masih dikekalkan, namun aspek bunyi atau sebutannya perlu diubah mengiktu kesesuai sebutan bahasa Melayu.

Manakala pinjaman yang melibatkan pengubahsuaian ejaan pula bermaksud perkataan yang dipinjam dan diubahsuai ejaannya sesuai dengan ejaan bahasa Melayu baku.

Lihat contoh berikut :


Bahasa Inggeris Bahasa Melayu
structure struktur
geography geografi
exsport eksport


Contoh yang diberi telah menunjukkan kata-kata bahasa Inggeris yang dipinjam oleh bahasa Melayu berubah sistem ejaannya. Sebutan perkataan tersebut pula perlu mengikut ejaan dalam bahasa Melayu.




17

4.0 PENUTUP

4.1 Kesimpulan

Apabila negara kita mencapai kemerdekaan, kita sebenarnya telah merancang strategi dalam semua aspek kehidupan untuk membentuk negara yang berdaulat. Bahasa sebagai satu tonggak pembinaan negara tidak terabai sama sekali. Dasar Bahasa Kebangsaan diwujudkan dan ia juga dikaitkan dengan sebagai penentuan bahasa Melayu sebagai bahasa kebangsaan, bahasa rasmi dan bahasa ilmu.

Pelbagai usaha, kaedah dan strategi yang telah dikaji, dirancang, digubal dan seterusnya diaplikasikan untuk memartabatkan bahasa Melayu baku sebagai bahasa ilmu, bahasa tinggi dan bahasa tamadun bangsa. Hal sebegini amat penting untuk membentuk jati diri bangsa Malaysia yang berbilang kaum kepada satu hala tuju iaitu satu bahasa satu bangsa. Salah satu aspek untuk membentuk sikap patrriotisme warga Malaysia adalah dengan mencintai bahasanya kerana bahasa adalah citra sesebuah bangsa. Justeru itu, pembakuan bahasa Melayu adalah untuk meningkatkan lagi martabat dan identity bahasa Melayu itu sendiri.

Rumusannya, sejarah dan aspek pembakuan bahasa Melayu secara tidak langsung telah memberi imej kepada negara kita kerana sebutan bahasa kita mempunyai gayanya yang tersendiri. Hal ini amat penting sekali kerana dengan adanya identity sesuatu bahasa, maka akan lebih menyerlah lagilah bahasa tersebut kerana bahasa adalah jiwa bangsa.

18